Terug

Rondje!

De meiden uit Veldhuizen ontmoeten elkaar elke veertien dagen. Lekker bijkletsen, lekker opmaken en vooral lekker stappen. In ‘Taxi!’, het eerste boek van Mia Land, kreeg Niki iets met Jasper en werd Celina hevig verliefd op Dennis, de taxichauffeur. Luc vroeg Maaike ten huwelijk, maar hoe gaat het verder met deze relaties?

In ‘Rondje!’, een zelfstandig te lezen vervolg op ‘Taxi!’, krijgt Sonja een baan achter de bar van ‘hun’ discotheek en raakt ze ondersteboven van een mooie man, neemt Niki een kat in huis tegen de wens van Jasper in en beginnen Celina en Femke hun plannen voor een eigen kap- en beautysalon om te zetten in daden. Maar of Maaike een keus kan maken uit het grote aanbod trouwjurken, dat valt nog te bezien.

Hoofdstuk 1

“Wie is vóór?” vroeg Celina, terwijl ze opkeek van haar notitieblokje.

“Ik, natuurlijk,” riep Niki, “als het mag van Jasper...” voegde ze er bedremmeld aan toe.

“Mág?” riepen Sonja en Femke tegelijk uit.

Niki knikte. Haar gezicht betrok. “Hij vindt niet alles goed wat ik doe,” mompelde ze.

“Wat is dat nou weer?” vroeg Maaike meelevend.

“Belachelijk gewoon,” riep Maud uit. “Zoiets pik je toch niet?”

Niki haalde haar schouders op.

“Dat is geen antwoord,” vond Maud. “Ook al heb je een relatie, je kunt je vrijheid nog wel houden.”

“Helemaal mee eens,” vond Celina. “Dus je gaat mee.” Ze boog zich over het blokje en schreef Niki’s naam op. “Dat zijn er dan twee, want ik ga natuurlijk ook.” Ze haalde haar hand door haar korte, donkere haren en keek de kring verder rond.

“Ja, sorry, ik ook,” zei Sonja, “maar ik maak me zorgen om Niki. Dat klinkt helemaal niet gezond.”

“Laat nou maar,” verzuchtte Niki. “Ik ga mee en zie wel hoe ik het met Jasper regel.”

De zes jonge vrouwen zaten bij Femke thuis in de huiskamer. Het was het weekend dat ze samen door zouden brengen, zoals ze dat elke veertien dagen deden. Een grote groep vriendinnen die elkaar allemaal nog kenden van de lagere school en die oorspronkelijk allemaal uit het dorp Veldhuizen kwamen. Soms waren ze met meer dan tien, soms maar met vijf, maar elke veertien dagen was het ‘hun’ weekend en wie mee kon, ging mee. En altijd zonder mannen. Dat was het leukste, vonden ze.

Meestal gingen ze op zaterdag eerst naar de voetbalwedstrijd kijken van ‘hun’ elftal, v.v. Veldhuizen en daarna naar een van hen thuis om te eten, zich op te maken, te kleden en ten slotte te gaan stappen.

Vandaag regende het echter pijpenstelen en was de voetbalwedstrijd afgelast. Daarom zaten ze al vroeg in de middag bij Femke thuis, die een eigen huis in Lossum had, een dorp vier kilometer bij Veldhuizen vandaan. Ze hadden natuurlijk wel naar de kantine van de voetbalvereniging kunnen gaan, maar de sfeer zou lang zo vrolijk niet zijn als anders, omdat de mannen niet gespeeld hadden en er verder nauwelijks ander publiek zou zijn, bovendien moesten ze nog iets bespreken en kwam het eigenlijk prima uit dat ze zich vroeger dan normaal bij Femke verzamelden.

“Nou?” hield Celina vol. “Ik dacht dat jullie het leuk vonden, maar erg enthousiast lijken jullie vandaag niet.” Ze keek nog eens naar de anderen. “Maaike? Ga je ook mee?”

“Het valt toch wel in ons weekend, hè?” vroeg die bezorgd.

“Heb jij geen agenda of zo?” lachte Femke. “Het is over twee weken, dus gewoon in ons weekend, ja.”

“Precies,” stemde Celina in, “maar juist daarom moeten we vandaag de knoop doorhakken, zodat ik de kamers nog op tijd kan bestellen. Het is een aanbieding en daar zal vast druk gebruik van worden gemaakt. Als we nog langer treuzelen, is het hotel volgeboekt.”

“Oké, oké,” riep Femke opgewekt, terwijl ze opstond om in de keuken nog wat drinken op te halen. “Schrijf mijn naam ook maar op.”

“Je klinkt zo zuinig,” vond Celina.

“Dat klopt. Ik was eigenlijk andere dingen van plan met mijn spaargeld, maar dit is natuurlijk te leuk. Dit wil ik niet mislopen.” Ze liep de kamer uit.

Celina keek Maaike opnieuw aan.

“Ja,,ja, ik ga graag mee. Heel graag, maar sinds Luc en ik trouwplannen hebben, kom ik tijd te kort. maar als het in een weekend van ons is, is het prima. Die weekends hou ik toch vrij.” Ze glimlachte en keek haar vriendinnen warm aan. ”Moeten we trouwens Inge, Lindy, Loes en Malin niet ook vragen?”

“Malin!” gilden er een paar met afgrijzen in hun stem.

“Nou ja,” verontschuldigde Maaike zich. “Ik zeg maar wat...” Maaike was een schat van een meid. Ze dacht altijd aan anderen, stond ook altijd voor hen klaar. Ze was verpleegkundige van beroep en het was duidelijk dat het verplegen en verzorgen in haar karakter zat.

“Ik stuur wel even een sms'je aan Inge, Lindy en Loes dat ze nu moeten beslissen,” stelde Niki voor. “Ze weten er toch al van? Als Malin wil, moet ze zich zelf maar melden. Zij weet het ook en dat is genoeg. Iemand die altijd uit is op gratis drankjes en ritjes, daar ga ik geen moeite voor doen.”

De anderen knikten instemmend. Ze zagen Malin liever gaan dan komen.

Niki haalde haar mobiele telefoon tevoorschijn en begon aan de sms'jes.

“Moeten we ook van die stokken mee?” vroeg Maud. “Die heb ik namelijk niet en ik zou ook niet weten hoe ik eraan moet komen.”

Celina lachte. “Nee, joh, dat is het leuke juist. Die zijn erbij inbegrepen.”

“Dan ga ik ook mee. Het lijkt me echt super, ik was alleen bang dat ik ook nog stokken moest huren en dan werd het misschien toch te duur...”

“Mooi, dan hebben we nu precies zes personen,” zei Celina. “Dat betekent drie tweepersoonskamers. Een eenpersoonskamer is erg duur. Daar moet je toeslag voor betalen. Dus ik hoop dat het een even aantal blijft als Niki antwoord op haar sms'jes heeft. Of anders nemen we een driepersoonskamer. Dat kan misschien ook.”

“Kan je dan nu mijn haar bijknippen?” vroeg Sonja. “Anders schiet het er misschien bij in en ik kan zo echt niet uit.” Ze pakte haar paardenstaart beet en keek naar de puntjes, waarvan er duidelijk al een aantal gespleten was.

“Waarom kom je dan ook niet eerder!” Celina schudde haar hoofd, maar stond tegelijkertijd op. “Femke, dat kan wel in de badkamer, toch?”

“Yep.”

“Zal ik drinken meenemen voor ons?” stelde Sonja voor.

“Voor mij niet, ik neem wel wat water. Ik ben de laatste weken twee kilo aangekomen. Dat kunnen we niet hebben.” Ze grinnikte en liep de kamer uit, de trap op, naar de badkamer. Ze haalde de badmat weg die op de vloer lag en zette de kruk, die in de hoek stond, in het midden. “Ga zitten, mevrouw,” zei ze met een sierlijke beweging van haar hand.

Sonja nam lachend plaats en keek toe hoe Celina een kappersschort uit de kast haalde en om haar heen knoopte. “Ik snap eigenlijk niet waarom je Femke toestemming vraagt om mij in de badkamer te knippen,” zei Sonja. “Je woont hier, hebt hier je eigen spullen liggen – de badkamer is toch zeker ook van jou?”

“Waarschijnlijk wel, maar ik huur officieel alleen de bovenverdieping en mag de keuken en de badkamer gebruiken. Die horen dus niet echt bij mijn woongedeelte. Natuurlijk vraag ik nooit toestemming als ik zelf ga douchen, maar tja... Ik weet niet...” Ze haalde haar schouders op.

“Is er wat tussen jullie?” Sonja probeerde de blik in Celina’s ogen op te vangen in de spiegel, maar dat lukte niet best.

“Hm.”

“Wat hm?”

Celina zweeg, terwijl ze de lange, steile haren van Sonja nat sproeide.

“Hé, kom op. Geef antwoord.” Ze draaide zich om en kreeg het water recht in haar gezicht.

Ze schoten samen in de lach.

“Nou, wat is er?” hield Sonja grijnzend vol, terwijl ze met een handdoek haar gezicht droog depte.

“Er is niets. Het is alleen maar zo dat Femke zo graag samen met mij een salon wil openen.”

“Wat? Meen je dat?” Opnieuw draaide Sonja zich om.

“Zit stil,” riep Celina uit. “Zo kom je nooit klaar.”

“Pardon?”

“Nou ja...” Celina bloosde, maar haar ogen lachten.

“Oké, ik zal ernstig blijven. Dat is toch geweldig? Jij bent kapster, zij is schoonheidsspecialiste. Mooier kan het niet. Super gewoon. Ik ben jullie eerste vaste klant.”

“En enige,” zei Celina zacht.

“Waarom? Jullie zijn toch allebei goed in je vak. Binnen de kortste keren staan ze te dringen om naar binnen te mogen.”

Celina glimlachte. “Als ik dat zeker wist, zou ik zo ‘ja’ zeggen tegen Femke, maar dat is het hem nu juist. Ik heb nu een vaste baan en een vast inkomen, maar als je voor jezelf begint...”

“Maar dat is toch juist geweldig. Je kunt zelfs vrij nemen wanneer je maar wilt. Helemaal eigen baas.”

“Ja, dat zie jij wel zitten. Hoe is het met jouw baas, de pottenbakker?”

“Ha. Ik sta op straat.” Sonja glunderde terwijl ze het zei.

“Is het al zo ver?”

Ze knikte, maar hield geschrokken haar hoofd weer stil. “Ja, maandag komt die vrouw weer terug die ik verving, dus ik heb gisteren afscheid genomen.”

“En heb je al nieuw werk?”

“Dinsdag ga ik ergens op gesprek. Ik heb trouwens prachtige kleren gekregen.”

“Gekregen?”

“Ik heb ze bij me, want ik wil ze vanavond natuurlijk aan. De pottenbakker vond dat ik zo goed mijn best gedaan had, dat hij me graag een leuk cadeau wilde geven en omdat ik geen behoefte had aan een grote, dure pot, mocht ik wat anders bedenken. Zijn vrouw kwam op het idee om me een leuke outfit te geven. Gelukkig mocht ik zelf kiezen, want als het haar smaak geworden was...” Sonja schoot in de lach.

Ze keken allebei om, omdat ze iemand de trap op hoorden komen.

“Lindy en Inge gaan ook mee,” zei Niki enthousiast. “Dus het wordt een lekker grote groep. Hoe meer zielen, hoe meer vreugd.” Ze zwaaide opgetogen met haar mobiele telefoon.

“Gezellig,” zei Celina. “Moet ik alleen nog weten wat Loes wil.”

“Ik bel haar wel even,” zei Niki. “Dan weten we het sneller.”

“Ze neemt heus niet op,” zei Sonja.

“Waarom niet?”

“Als jij haar ge-sms’t hebt en ze antwoordt niet, is ze druk met wat anders.”

“Daar zit wat in. Zeg, wanneer mag Celina nou eens haar krultang in jouw haren zetten?”

“Nooit! Ik hou van steil haar. Ik ben heel tevreden zo,” zei Sonja, terwijl ze naar de springerige bos rode krullen van Niki keek.

Niki wierp een blik in de spiegel. “Ik meestal ook wel, maar bij mij krult het altíjd. Jij kan kiezen. De ene keer steil, de andere keer krullen.”

“Jij kan ook kiezen,” vond Celina. “De ene keer omhoog, de andere keer los.”

“Dat kan Sonja ook.”

“Klopt, maar door die krullen ziet het er zo anders uit. Ik wou soms maar wat graag dat ik jouw bos had.”

Er klonk een melodietje vanuit Niki’s hand.

“O, dat zal Loes zijn. Ben benieuwd.” Ze las het sms'je dat ze op haar telefoon vond. “Ze kan niet, gaat naar de film met haar vriendje.”

“Vriendje? Sinds wanneer heeft zij een vriendje?” riep Sonja uit.

“Joh, zit toch eens stil!” mopperde Celina.

“Ben je dan nog niet klaar? Alleen de puntjes had ik gezegd.”

“Maar toch wel van álle haren?”

Sonja zweeg en keek naar Niki die op de rand van het bad ging zitten. Hun blikken ontmoetten elkaar en Niki zuchtte. “Jasper is cool, echt super. Hij is origineel, lief, spontaan, aantrekkelijk, heerlijk in bed...”

“Maar...” vroeg Sonja.

“Maar...” Niki zweeg en keek triest voor zich uit.

“Hij is bezitterig,” vulde Sonja voor haar in.

Niki knikte bijna onzichtbaar.

“Dat is niet best,” vond Celina.

“Daar moet je iets aan doen,” zei Sonja.

“Dat weet ik wel, maar hij is zo lief... Ik kan gewoon niet tegen hem op.”

“En wat vindt hij ervan als je hier bent bij ons?”

“Dat moet hij wel goed vinden. Dat deden we al voor ik hem kende.”

“Nou, dan is een weekendje hotel met ons toch ook geen probleem?”

“Dat ik met jullie uitga, is geen probleem, maar naar een hotel... Hij houdt zo veel van me. Hij is bang me te verliezen. Daar komt het door.” Ze glimlachte. “Eigenlijk is dat heel schattig. Het is gewoon een compliment.”

“Dat is het niet,” zei Sonja fel. “Helemaal niet. Als hij je vrij laat, dan pas houdt hij echt van je.”

“Ja, ja, laten we het over wat anders hebben. Wie heeft er zin om naar Kreta te gaan op vakantie?”

“Kreta? We gaan toch altijd naar Spanje!” zei Celina verbaasd.

“Ja, maar ik wil wel eens wat anders.”

“En mag dat wel van Jasper?”

Niki stond geërgerd op. “Je weet wat je moet weten,” zei ze kortaf tegen Celina. Ze verdween de badkamer uit. Ze hoorden haar de trap af bonzen.

“Dat klinkt echt niet goed met die Jasper,” zei Sonja. “We moeten haar in de gaten houden. Bezitterige mannen hebben vaak hun handjes behoorlijk los zitten. Ik maak me zorgen.”

“Niki is toch verstandig genoeg om dat zelf in de gaten te houden. Je haar is klaar. Het ziet er weer fris en gezond uit. Ik ben benieuwd naar je nieuwe outfit.”

“Ha, ja! Die ga ik zo aantrekken.” Sonja stond op en bekeek zichzelf in de spiegel boven de wastafel. “Je kunt het verschil goed zien. Bedankt, joh.” Ze wilde de badkamer uitlopen, maar zag opeens de kleine plukjes haar op de vloer liggen. “Heb je een stoffer en blik?”

“Ja, in die kast, want ik knip Femke hier ook altijd, maar ga jij maar naar beneden. Ik kom zo wel. Trouwens, ik ga eerst nog even naar boven naar mijn computer om de vier kamers via internet te reserveren.”

“Weet je dan meteen of het doorgaat?”

“Ik denk het wel. Tot zo.” Celina veegde de haren bij elkaar, zette de kruk weer in de hoek en gooide de mat op de vloer. Daarna klom ze de trap op naar haar eigen domein. Ze liet zich op haar bed vallen en greep haar mobiele telefoon die op het tafeltje naast haar bed lag. Ha, een sms'je van Dennis. Lief! Met rode wangen las ze zijn bericht en snel toetste ze een antwoord terug. Dennis was taxichauffeur en hij sms'te dat hij die avond dienst had en op een busje zou rijden. Hij stelde voor hen te halen en naar de discotheek te brengen. Leuk, dan zou ze hem even zien. Heerlijk! Ze voelde hoe haar wangen nog roder kleurden, alleen maar bij de gedachte dat ze hem weer zou zien.

Ze ging nog maar kort met Dennis, net zo kort als Niki met Jasper ging, maar haar gevoel voor Dennis was zo sterk dat ze eigenlijk al zeker wist dat hij de ware was. Ze was knetter op hem en hij ook op haar. Dat merkte ze aan alles. Hij was ook een prachtige man om te zien en af en toe begreep ze niet dat hij haar zo leuk vond. Celina was soms knap verlegen, terwijl Dennis heel spontaan was. Maar ze vond hem ook veel mooier dan zichzelf. Hij had vooral zulke prachtige bruine ogen die je aan konden kijken... Ze zuchtte glimlachend. Hij kon haar aankijken op een manier dat ze het gevoel had in zijn blik te verdrinken. Maar hij had ook een mooi, gespierd, stevig lijf, slank. Hij was een opgewekte knul, maar kon ook heel ernstig zijn. Ze kon alles met hem bepraten. Dat Femke met haar een salon wilde beginnen, had ze ook al met hem besproken en hij was eigenlijk meteen heel enthousiast en vond dat ze het moest doen. Zelf aarzelde ze nog. Ze hield van zekerheid en die gaf een eigen salon nu eenmaal niet.

Ze stond op en ging achter haar computer zitten. Terwijl ze wachtte tot hij gestart was, dacht ze aan Niki en Jasper. Sonja had wel gelijk dat het niet gezond klonk. Bezitterig was een slechte eigenschap, maar aan de andere kant... Ze gingen als vriendinnen ook wel heel veel met elkaar om. Misschien was het wel logisch dat een man daarop afknapte. Zou Dennis dat ook eens gaan doen? Het leek haar verschrikkelijk te moeten kiezen tussen je vriend of je vriendinnen. Ze wilde Dennis niet kwijt, maar haar vriendinnen ook niet! Natuurlijk kon ze wel eens een keer thuisblijven, maar dat wilde ze eigenlijk niet. Niki, Femke, Maaike, Sonja en zijzelf waren de echte diehards. Zij waren elke keer van de partij en dat wilden ze zo houden ook, hadden ze ooit eens afgesproken.

Ze zocht de website van het hotel op die op de coupon stond die ze uit een tijdschrift had geknipt en zocht naar de pagina met reserveringen. Ze tikte hun gegevens in en reserveerde vier kamers voor over twee weken. Ze lachte tevreden toen ze de bevestiging in beeld kreeg. Ze printte hem uit en sloot de computer weer af. Opgewekt liep ze de trappen af. “We zitten eraan vast,” riep ze blij toen ze de huiskamer instapte. Ze zwaaide met het papier.

“Waaraan?” vroegen de anderen verbaasd.

Ze zaten een romantische dvd te bekijken en waren totaal vergeten dat Celina er nog niet was. Ze viel midden in een heftige liefdesscène de kamer binnen. Femke zette de film stil juist op het moment dat ze aan een hartstochtelijke zoen begonnen. Celina was even de kluts kwijt bij de aanblik van die zoen. “O eh... Ah.” Ze zag het papier in haar handen. “Onze weekendje hotel. Vier tweepersoonskamers voor één nacht met op zaterdag een viergangen diner en op zondagmorgen een uitgebreid ontbijtbuffet,” las ze voor. “Een keer gratis in de sauna, gratis zwembad, gratis fitnesstoestellen en op zaterdagmiddag een 75 minuten durende les in nordic walking speciaal voor de conditie, inclusief poles.”

“Pools? Betekent dat niet zwembad?” vroeg Maud.

“Poles zijn die stokken die jij niet had.”

“O.”

“We moeten voor woensdag betaald hebben, anders gaan de kamers onze neus voorbij. Niki, jij doet je betalingen toch altijd via internet?”

“Ja.”

“Kan jij dan morgen het geld overmaken?”

“Als iedereen mij betaalt, want zo rijk ben ik nou ook weer niet.”

“Doen we, maar zet alsjeblieft die film weer aan,” mopperde Maud. “Ik kan er gewoon niet tegen zolang als die twee nu al aan het tongzoenen zijn.”

“Maud komt duidelijk wat te kort in haar leven,” zei Femke lachend. De anderen lachten met haar mee.

Maud reageerde door boos te kijken.

“Geeft niets, joh, we zoeken vanavond wel een leuke man voor je uit.”

Terug