|
|
|
Jitske schrok wakker en keek verward om zich heen. Ze had geen idee waar ze wakker van geworden was, maar ze zag wel dat het de hoogste tijd was om naar bed te gaan. Ze zat op de bank. De televisie stond aan. Op een sportprogramma! Terwijl ze niet eens van sport hield. Hoe lang had ze zitten slapen? Ze wreef haar ogen uit, greep de afstandsbediening van de salontafel en drukte op 'uit'. Haar blik viel op het wijnglas dat nog helemaal gevuld was met rode wijn. Ze zuchtte hardop en pakte het. Ze keek naar de fonkelende vloeistof en bewoog het glas onder het zwakke schijnsel van de staande lamp. Wat was er gebeurd? Ze had zich verheugd op een gezellige avond. In haar eentje weliswaar, want haar man was aan het poolen, maar dat wist ze van te voren. Ze zou eindelijk de foto's inplakken die er nog lagen van Sinterklaas en Kerstmis, ze zou de overhemden strijken en ze zou naar een goede film kijken. In de mand naast de salontafel lagen de kreukelige overhemden nog en de fotoalbums zag ze onaangeroerd op de eettafel liggen met de mapjes foto's er bovenop. Ze wist niet dat ze zo moe was geweest! Ze had de kinderen in bed gelegd, nadat ze eerst samen gezellig wat gedronken hadden en televisie gekeken. Ze had het speelgoed opgeruimd en snel even de huiskamer gezogen. Het was immers morgen Moederdag en dan moest het er wel een beetje netjes uitzien. En daarna? Wat had ze daarna gedaan? Had ze iets van de film gezien die ze wilde zien? Ze had nog niet eens de strijkplank uit de kast gehaald! Ze zuchtte opnieuw. Het was haar blijkbaar even allemaal te veel geworden. Ze nam een slok van de wijn en zette het glas weer terug op tafel. Ze herinnerde zich wel dat ze de fles ontkurkt had. Daar was kracht voor nodig en zo heel veel kracht had ze eigenlijk niet. Met de fles tussen de knieën was het haar toch gelukt. Ze had nog gelachen. Ha, ik red mezelf prima alleen! Ga jij maar poolen, ik red me best. Tja, poolen was een grote hobby van hem. Hij deed mee aan een competitie en had dus eens per week een wedstrijd. Daarnaast trainde hij ook nog eens een tot twee keer per week en elke maand ging hij een zaterdag met zijn oude vrienden van vroeger naar hun vaste poolcafé. Zoals vanavond dus. Ze had er nooit iets op tegen gehad. Ze gunde hem dat plezier. Ze zag dat het hem goed deed en ze vertrouwde hem volledig. Als hij zei dat hij ging poolen dan ging hij ook poolen. Toch merkte ze de laatste tijd dat het haar wat dwars ging zitten dat hij twee tot drie avonden per week weg was. Zeker, hij had er niets op tegen als zij ook een paar avonden wegging, maar ergens waren de rollen toch niet helemaal goed verdeeld. Hij ging meteen na het eten al en als zij ging, verwachtte hij toch dat ze eerst de afwas deed en de kinderen in bed legde. En de wasmachine vulde en de badkamer opruimde, voegde ze in gedachten toe. Dat waren ook van die dingen die altijd voor haar rekening kwamen. Wat deed hij eigenlijk in het huishouden? Jitske werkte drie hele en twee halve dagen per week op kantoor bij een groot bedrijf. Ze hield van die baan, want ze kon er Engels, Duits en Frans spreken en schrijven en laatst had ze zelfs een paar woorden Grieks kunnen wisselen. Dat was leuk geweest! Ze was gek op die taal, al had ze er moeite mee de woorden te lezen vanwege de rare letters. Toch kon ze al een paar korte zinnen zeggen. Omdat ze hoopte ooit… ooit eens naar Kreta te gaan. Op de een of andere onverklaarbare reden voelde ze diep vanbinnen een enorm verlangen om dat eiland ooit van dichtbij te zien, te proeven en te ruiken. Ze had er al zoveel over gelezen, hele reisgidsen en mythologische boeken verslonden. Maar ja, met een gezin met jonge kinderen zat het er niet aan om zomaar even een week daarheen te vliegen… In elk geval had ze een druk bestaan met een baan buitenshuis, een stel opgroeiende kinderen in huis en een man die wel wilde helpen, maar nooit zag dat het nodig was en nooit uit zichzelf de stofzuiger of de theedoek pakte. Ze spitste haar oren en opeens wist ze wat haar wakker gemaakt had. De oven in de keuken pingde. Dat was waar ook! Ze had een ronde cake gebakken. Nu herinnerde ze zich het weer. Nadat ze de kinderen in bed gestopt had en stof gezogen, was ze op onderzoek uitgegaan. In de koelkast, in de garage, waar het redelijk koel was, maar nergens had ze een taart gevonden en ze had opnieuw moeten vaststellen, dat haar man niet doorhad welke dag het morgen was. Moederdag! En wat was nu Moederdag zonder taart? Met tegenzin had ze cakebeslag gemaakt. Morgen zou ze de ronde cake vullen en versieren met slagroom en vruchtjes, zodat het een echte taart zou worden. Al dacht hij er niet aan, de kinderen verwachtten zeker iets extra's bij de koffie. En opnieuw was het moeder Jitske die voor de dingen opdraaide. Vervolgens was ze blijkbaar in slaap gevallen. Te moe door de drukke werkweek, te moe door de drukke zaterdag met kinderen die naar hun sportwedstrijden moesten, met de wekelijkse boodschappen en het hoognodige onkruid in de voortuin. Ze nam nog een slok van de wijn die echt wel lekker smaakte, maar de klok vertelde haar dat het twaalf uur geweest was en wilde ze er morgen een beetje fris bijzitten als de kinderen haar wakker zongen met een tekening of iets dergelijks, dan moest ze nu echt wel naar bed. Ze bracht de wasmand naar de garage en zette hem weer op de wasmachine, met de kreukelige overhemden er nog in. Ze zette de thermostaat op vijftien en legde de fotoalbums en fotomapjes weer terug in de kast. Ze drukte het stand-byknopje van de televisie in, maar liet een kleine lamp in de huiskamer branden. "Ja, ja, ik kom toch!" mopperde ze tegen de oven in de keuken die opnieuw pingend te kennen gaf dat hij klaar was. Ze goot het restje wijn in de gootsteen en haalde de taart uit de oven. "Mmm, heerlijk!" Ze snoof de geur van versgebakken cake op en al voelde ze zich op dat moment het sloofje van haar gezin en aan het einde van haar Latijn, ze voelde ook iets van trots, dat zij wel voor een moederdagtaart gezorgd had. Met een glimlach op haar vermoeide gezicht kroop ze even later aan haar kant in hun grote tweepersoonsbed. Morgen Moederdag, dacht ze, terwijl ze haar ogen sloot. Vrolijk doen, lief zijn, en vooral blij en dankbaar met het cadeautje dat ze op school gemaakt hebben, want meer zullen ze dit jaar ook wel niet hebben. |