|
|
Belachelijk Iedereen heeft bepaalde gewoontes. Ik in elk geval wel. Of zal ik het een afwijking noemen? Ik tel namelijk veel dingen en ik geef toe, dat klinkt belachelijk, maar je komt af en toe wel voor verrassingen te staan. Als er twintig theezakjes in een pakje horen te zitten, verwacht ik twintig theezakjes. Als er "2x4 kaarten met envelop" op het doosje staat, verwacht ik niet acht kaarten en zeven enveloppen. Als er "tien vissticks" op de verpakking staat, verwacht ik dat ik daar twee keer vijf stuks van kan eten en niet de ene keer slechts vier. Zoiets ergert me. Natuurlijk is vier vissticks ook genoeg. Bovendien waren het de goedkoopste die ze in de supermarkt hadden, dus wat kost die ene visstick die er niet in zat nou eigenlijk. Toch voel ik me genomen en ergert het me. Soms ergert het me zo dat ik de fabrikant een boze brief schrijf. Zoals met de waxinelichtjes die ik gekocht had. Ja, ook die had ik geteld, maar dan de branduren – 4,5 uur per lichtje, stond er op de zak. Ik stak er een aan om negen uur 's avonds. Die zou dus branden tot half twee 's nachts. Mooi, want als ik dan om een uur naar bed ging, kon ik het brandende lichtje meenemen en bij dat zwakke schijnsel in slaap vallen. Dat vind ik leuk. Minder leuk was het dus dat het lichtje al ver voor een uur uit was. Nog geen vier uur. Het tweede lichtje bleek niet eens een lont te hebben en toen stak de ergernis de kop op en telde ik alle lichtjes in de zak: geen 150, zoals de zak beloofde, slechts 124 (inclusief het al opgebrande lichtje en nog twee zonder lont). Mijn boze brief resulteerde in excuses en driehonderd nieuwe lichtjes van de fabrikant – ze wisten dat er fouten gemaakt waren – en dat lijkt vreselijk aardig, maar als ze het wisten, waarom dan toch in de winkel gelegd? Omdat ze hoopten dat er niet meer gekken zouden zijn dan alleen ik? Vandaag echter ben ik de tel helemaal kwijt. Ik kreeg van iemand een prachtige buitenlantaarn waar een waxinelichtje in moest. Maar ja, die branden nooit zo lang (haha) en om er een nieuwe in te doen, terwijl het buiten ijzig koud is ...Toen zag ik in de winkel waxinelichtjes op batterij. Gegarandeerd 25 branduren. Dat was te gek. De middag voor kerst deed ik het eerste batterijtje erin. Ik hoopte er nét twee avonden van te kunnen genieten. Maar nee, hoor. De derde nacht brandde hij nog en de vierde ook! Hij haalde minstens de 80 uur! Het tweede batterijtje deed ik er op oudejaarsmiddag in en ... dat doet het nu nog! Dat betekent dat het lichtje al 150 uur brandt. Dat compenseert die visstick ruimschoots. Al is het misschien een belachelijke gewoonte, dingen tellen, het leven wordt er wel afwisselender door, want naast ergernis levert het soms ook vreugde op, zoals dit minilichtje in de winterse duisternis!
6 januari 2008
|
