|
|
Gelovig Al vijftig jaar geloof ik niet meer in Sinterklaas, maar ik geloof dat ik dat geloof toch bij moet stellen, want: ik kreeg een geweldig cadeau cadeau – vandaag! Ik ben geabonneerd op de Van Dale-nieuwsbrief, die ik per mail ontvang. Van Dale is hét woordenboek van de Nederlandse taal en ik zweer bij Van Dale. Zonder Van Dale zou ik niet eens kunnen schrijven. Ik heb ook een foto van hem in mijn Van Dale-woordenboek zitten. Gewoon omdat ik het zo grappig vind dat hij echt bestaan heeft. Iedereen praat maar over Van Dale of de Dikke Van Dale en ze bedoelen dan een boek, maar hij heeft een echt gezicht, hij was ooit een levend mens. Van Dale maakt ook andere woordenboeken en in de nieuwste nieuwsbrief stond dat ze een hele serie nieuwe miniwoordenboeken uitgaven. Waaronder Zweeds, Deens en Noors. Als Scandinavië-gek was dat precies wat voor mij. Ik heb al stapels woordenboeken in die talen, maar die zijn allemaal redelijk oud. De Scandinavische talen veranderen ook of krijgen nieuwe woorden. Zoals bij ons de woorden sms'je, geüpload of googelen, wat heel wat anders is dan goochelen, al komt het mijns inziens wel met elkaar overeen. Maar goed, ik ben dus reuze geïnteresseerd in die miniwoordenboekjes en ga ze meteen bestellen. Als ik ze alle drie in mijn computerwinkelwagentje heb en wil gaan “betalen”, krijg ik in beeld: Het woordenboekje Zweeds is niet meer leverbaar en uit ons systeem gehaald. Snik. Dat geldt ook voor Deens. Sniksnik. Het woordenboekje Noors is er nog wel. Levertijd: niet leverbaar. Haha. Mijn enthousiasme en blijdschap veranderen in teleurstelling en dat schrijf ik aan Van Dale. Zo van: noemen jullie dat een nieuwsbrief? Oud nieuws, achterhaald! Prompt krijg ik een reactie terug. Had ik niet verwacht. Tegenwoordig zijn de mensen niet meer zo dat ze nog reageren op een klachtenmail. Die verwijderen ze ongelezen, zo de prullenbak in. Maar bij Van Dale zitten mensen, echte mensen, net zulke als hij zelf ooit was. En mevrouw Van Dale schreef dat het wel erg onhandig van hen was, maar ze hadden niet verwacht dat de boekjes zo hard zouden lopen en dat hun hele voorraad al verkocht was aan de boekhandel. Maar – en toen kwam de verrassing waarom ik toch weer in Sinterklaas ga geloven – ze had twee van de gewenste boekjes op kantoor liggen en die wilde ze me gratis sturen omdat ze het erg vervelend voor me vond. Of ik maar even mijn adres wilde geven. Met plezier! Vandaag, precies op 5 december, kreeg ik ze thuisbezorgd. Met de opmerking: “Het is altijd leuk om iemand blij te maken.” Maar, lieve mevrouw Van Dale, het is nog leuker om blij gemaakt te worden! Dat heb ik vandaag ervaren. Natuurlijk weet ik dat u Sinterklaas niet bent, maar sinterklaas bent u wel (voor het verschil in kleine en hoofdletter: zie de Dikke Van Dale). En door uw actie heb ik weer wat van mijn geloof in sinterklaas (lees: mensheid) terug. Mijn dank daarvoor!
5 december 2008
|
