|
|
Onhandig Soms heb ik een onhandig idee en dat is vooral niet handig omdat ik zelf onhandig ben. Lastig is het vooral als ik er pas na de aanschaf achter kom dat het niet zo'n handig idee was. Ik wilde graag een kas in de tuin en toen ik was wezen kijken bij een leverancier, was ik nauwelijks nog te stuiten. 'Het is echt niet zo moeilijk om de kas in elkaar te zetten, hoor,' zei de verkoper, 'maar u hebt er wel iemand bij nodig.' Dus vroeg ik mijn jongste zoon, die, ondanks dat hij links is, twee rechterhanden bezit. Ik kocht de kas, die dezelfde dag nog bezorgd werd, maar toen mijn zoon zag wat ik gekocht had, schrok hij behoorlijk. Het aantal onderdelen dat in elkaar gezet moest worden was niet te overzien. Maar ik heb nog een zoon. Die is misschien minder handig, maar wel slim. En hij wilde zijn moeder graag helpen. Zo had ik dus op een dag beide zoons tegelijk thuis of nee buiten. Maar de verkoper had gelogen. Het was wél moeilijk. De tekeningen waren vaak onduidelijk, zodat er soms iets weer helemaal losgeschroefd moest worden, terwijl het eigenlijk al klaar leek. De aantallen klopten ook niet overal. Na een dag hard werken stond alleen nog maar het frame en mijn kinderen waren teleurgesteld dat ze niet meer hadden kunnen doen. De jongste, die vlakbij woont, kwam nog een hele dag en toen zat het glas erin. Wat een geluk dat hij handig is. Geen ruit gebroken en alles paste perfect. Maar dat lag dus echt aan hem en niet aan de handleiding en het materiaal. Voorbeeldje? Oké. Nodig voor de deur: Acht glasplaten G6. Zelfs ik kon zien dat er niet meer dan drie glasplaten in de deur konden, maar een tikfoutje moet kunnen, al was dit allang niet meer het eerste dat we tegenkwamen. G6 dus. De kist met glas opengemaakt. Op het begeleidend schrijven stond: inhoud zeven pakketjes. We vonden er vier: G1, G2, G3, G5. Verkeerde kist? Wat nu? We openden een pakket en nog een en nog een en toen vonden we drie glasplaten met een afwijkende maat. Niets gaf aan dat dat de "acht" stuks G6 waren. Meetlint erbij en ja, ze moesten het wel zijn. Inmiddels lag de hele tuin vol glasplaten. Doodeng, maar het kon niet anders. En het werd nog erger toen we vervolgens het ene glas in het achterraam moesten zetten. Dat vonden we eerst helemaal niet. Als ik had geweten dat het zo veel werk zou zijn, had ik hem niet gekocht. Zoveel kinduren als erin gegaan waren! Ik schaamde me ervoor. Maar stiekem ben ik wel blij dat ik dat niet wist, want nu heb ik een prachtige kas, waar ik dagelijks van geniet en waar het ook bij slecht weer aangenaam verpozen is. Ja, soms heb ik van die onhandige ideeën ... want ik wilde alleen maar cactussen in mijn kas, maar nu kan ik mijn pincet nergens vinden!
18 juni 2008
|
