|
|
Onmogelijk Als ik naar een land toe ga, waar ze een taal spreken die ik niet spreek, probeer ik altijd een aantal woorden in die taal te leren. Ik vind het geweldig om mensen in hun eigen taal te kunnen begroeten of bedanken. Dus standaard leer ik: goedemorgen, hallo, bedankt, ja en nee. Daar kom ik over het algemeen aardig ver mee en het levert bovendien geregeld leuke contactjes op. Dus dat probeerde ik ook op Ierland, waar ik onlangs was. De leuke contactjes kreeg ik er wel, maar daar is dan ook alles mee gezegd en die kwamen voornamelijk doordat Ieren ontzettend vriendelijke mensen blijken te zijn. Dat ze me niet verstonden, lag niet zozeer aan mijn uitspraak, maar meer aan het feit dat ze zelf geen Iers spreken! Echt vreemd, want op elk bord langs de weg staat alles zowel in het Iers als in het Engels. Toch sprak bijna niemand het. Ze hadden het weliswaar op school gehad, maar spraken het daarna nooit meer (op een enkele uitzondering na) en de taal zit zo onmogelijk in elkaar, dat ze het niet onthouden kunnen. Dat laatste ben ik met hen eens. Een simpel “dank je” bestaat niet. Het ligt eraan waarvoor je bedankt. Als iemand de bestelde koffie voor je neerzet is dat wel een bedankje waard (go raibh maith agat), maar een totaal ander bedankje dan wanneer iemand je de weg wijst (buíochas). En tot ziens hangt ervan af tegen wie je het zegt. In een restaurant leerden ze me om “proost” te zeggen bij het heffen van het glas. Sláinte (spreek uit: slointe). Het betekent gezondheid, maar je mag het niet zeggen als iemand niest. Wat ik het meest bijzondere vind aan de taal – en omdat ik mijn boekje niet geloofde, heb ik het zelfs aan diverse mensen gevraagd – dat is dat ze de woorden “ja” en “nee” niet kennen in het Iers. Dat had ik tot nu toe nog nooit bij een vreemde taal meegemaakt en voor mijn gevoel zijn het de belangrijkste woorden om je door het leven te begeven. Wat moesten wij, Nederlanders, zonder die woorden? Sommigen van ons moeten echt leren “nee” te zeggen. Of juist “ja”, als ze ten huwelijk gevraagd worden. Nee heb je, ja kun je krijgen. Ja en amen op alles zeggen. Uw ja zij ja, uw nee zij nee. Maar de Ieren zeggen dus heel wat anders. Wil je nog koffie? Daar heb ik wel zin in (ja). Zullen we gaan winkelen? Goed idee (ja). Heb je trek? Het eten van vanmorgen is nog niet gezakt (nee). Heb je de oceaan gezien? Dat staat nog op mijn agenda (nee). Een onmogelijke taal dus en om even lekker dwars te liggen nog het volgende: Was Ierland mooi? JA! Heb je het naar je zin gehad? JA! Zou je nog weleens naar Ierland willen? JA! Heb je genoten van de natuur, de vergezichten, de vogels, de zeehonden? JAAAAAA! Vond je de gekleurde huizen mooi? Ja, ja, en nog eens ja!
23 april 2012
|
