|
|
Opgetogen Turdus philomelos lees ik met moeite door het vergrootglas in kleine lettertjes. Mijn hart maakt een sprongetje en snel grijp ik mijn lijst. Om meteen alweer teleurgesteld de postzegel terug te stoppen. Deze zanglijster heb ik al. Jammer, want zanglijsters heb ik nog niet veel. Van het roodborstje heb ik bijna dertig verschillende postzegels. Ook de putter met zijn rood en witte kopje is een favoriet bij postzegelontwerpers. De knobbelzwaan in al zijn majestueuze houdingen staat aan de top. De kievit met het kuifje, de geel met zwarte koolmees, de pimpelmees met het blauwe petje, de goudvink met oranje borst en de imposante torenvalk doen het allemaal goed, maar de zanglijster moet je met een vergrootglas zoeken. De teleurstelling maakt echter al snel plaats voor vreugde als ik een nieuw winterkoninkje vind en blij leg ik de zegel opzij, want die ga ik zo kopen. Ik heb van twee hobby's een gemaakt. Mijn hele leven kijk ik al graag naar vogels en noteer ik ook welke ik gezien heb. Iets minder lang, maar ook al jaren, spaar ik postzegels van Zweden. Naar postzegels speuren op een postzegelverzamelbeurs is een leuke sport. De spanning die je voelt als je een album opent, de hoop op het vinden van een zegel die je nog niet hebt, de opwinding als je er een vindt die je nodig hebt, de kick als je de postzegel gekocht hebt en hij van jou is. Naast Zweedse zegels spaar ik nu ook postzegels met vogels erop, maar alleen die vogels, die ik zelf hier vanuit mijn huisje gezien heb in de tuin of de wei. Zoals de ringmus dus of de blauwe reiger, de spreeuw, de scholekster en de vink. Totaal al vijftig soorten! Maar terwijl je van de ene soort tientallen zegels vindt, zo zijn er ook vogels die op slechts een enkele zegel voorkomen. Van de tjiftjaf bijvoorbeeld heb ik er nog niet een en op de hele wereld is er ook maar een zegel gemaakt met dat minieme vogeltje met een stemgeluid waar iedereen wakker van wordt. Veel vogelzegels heb ik vandaag niet gevonden. Dan staat er een man naast me. 'Jij zocht deze Ierse merel nog?' Net zo enthousiast als hij kijkt, voel ik me. 'Ja,' zeg ik verrukt. 'Alsjeblieft!' En weg is hij weer. Ik weet dat het een dure zegel is, omdat ik hem nog nergens vinden kon en nu heb ik hem zomaar gekregen. Kijk, dat is het leuke van een postzegelbeurs. De mensen snappen wat één zegel met je kan doen. Hoe blij je daarvan kunt worden. En soms is het net zo fijn iemand een zegel te geven als er zelf een te vinden. Ik had al zestien merelzegels en al was het leuk geweest er een zanglijster bij te vinden, met merel zeventien ben ik misschien nog wel gelukkiger. Omdat ik 'm kreeg van iemand met dezelfde afwijking en dezelfde opwinding. Opgetogen stop ik hem thuis in mijn album, terwijl het voorbeeld buiten aan een regenworm trekt.
22 januari 2008
|
