|
|
Oud De storm jaagt over het platteland. De zolder van mijn huisje kraakt. De windwijzer boven op de schoorsteen piept angstwekkend. Op de televisie zie ik het journaal. Het is er wild aan toe gegaan in Nederland. Dikke bomen ontworteld, dwars over de weg. Ik kan ze niet zien in het donker, maar ik weet dat ze er staan. Vlak naast mijn huis. Hoge, oude beuken. Als er daar een van omvalt, heb ik een compleet nieuw dak nodig. Met alle ellende van dien. In Duitsland is een man omgekomen, omdat er een boom boven op zijn auto viel. Ik huiver. Elk voorjaar als de bomen uitlopen kijk ik aandachtig of ze allemaal uitlopen en of wel alle takken uitlopen. Voor zover ik dat kan zien vanaf de grond. Ik wil weten of ze nog vol leven zitten, want een omgewaaide boom ... Meestal kan ik daar goed mee overweg. Dan denk ik positief: ze staan er al jaren, dat houden ze nog wel jaren vol. Maar het zien van die boom in Duitsland ... Er komt een dag dat ze dood zijn, mijn bomen, en dan? Dat moet ik zien voor te zijn. Toen ik hier kwam wonen, kwam er eens een kennis langs die verstand had van bomen. Hij vertelde me dat ze op dat moment 65 tot 70 jaar oud waren. En dat is 18 jaar geleden. Ze moeten nu dus wel 85 zijn. Is dat niet vreselijk oud? Ik loop wat door huis en glimlach om de ongelijke vloer. Dat hoort zo. Mijn huisje wordt volgend jaar 170! Tot ik me realiseer waarom de vloer ongelijk is. Het zijn de wortels van die beuken die mijn vloer beetje bij beetje optillen. Ik zucht en denk alweer aan die bomen. Hoe oud worden beuken eigenlijk? Het zijn geen eiken, die erom bekend staan honderden jaren oud te worden. Moet ik er een boomspecialist bijhalen om te controleren of ze nog jaren mee kunnen? Die kennis van toen is allang geen kennis meer. Ik hoor de zolder weer kraken en de windwijzer draait zich opnieuw kreunend om. De storm is nog niet gaan liggen. Houden de bomen het? 'Kijk eens op internet,' stelt mijn moeder voor als ik haar de volgende dag opbel. Ze heeft hooguit in de verte eens een computer zien staan en komt dan met zo'n modern advies. Dat vind ik geweldig van haar en suf van mij dat ik daar niet zelf op ben gekomen, terwijl ik een computer met internet heb. Ik vind al snel een pagina over beuken en de schrik slaat me om het hart. "Beuken worden niet zo oud", staat er als eerste zin. En 85 is al oud, denk ik. Misschien gaan ze dit jaar wel dood! Grappig toch, hoeveel je in een seconde kunt denken en voelen, want de volgende seconde lees ik al het vervolg: "slechts 200 tot 300 jaar." Die overleven mij dus gemakkelijk, denk ik opgelucht. Want ik moet nog zien de 85 te halen.
15 mei 2008
|
