|
|
Suf Vanmorgen heb ik mijn sprookjesprins de deur uitgegooid, ik had het alleen niet door! Hoe suf kan je zijn? Het kwam zo: ik werd wakker omdat ik naar het toilet moest. Die kan ik zonder bril vinden, dus dat deed ik. Teruggekomen op de slaapkamer besloot ik er niet weer in te kruipen. Ik trok mijn ochtendjas aan en zag plotseling op een meter bij me vandaan een donkere vlek op de vloerbedekking. Waar kwam die vandaan? Die zat er de dag ervoor niet. Ik kneep mijn ogen tot spleetjes, maar wist echt niet wat het was. Ik gokte op een blaadje. Dat kan, want ondanks dat het nog zomer is, hebben sommige bomen al bladeren verloren vanwege de droogte. En omdat ik soms de deur open heb staan om het lekkere weer binnen te laten, waaien er dus ook blaadjes mijn huis in. Maar van de deur, door de gang, de slaapkamer in? Dan was dat blad aan mijn kleren of voeten blijven hangen. Hoewel ... die blaadjes zijn dorstiggeel en niet donkergroen, zoals deze vlek. Wat kan je veel denken in een seconde, want natuurlijk greep ik meteen naar mijn bril om vervolgens te constateren dat een seconde inderdaad erg lang kan duren. Want langer dan een seconde stond mijn hart vast niet stil, toch leek het wel een volle minuut. Vlak voor mijn blote voeten zat een levensgrote groene kikker! Zeker acht centimeter lang en aan de achterkant minstens vijf centimeter breed. Ik ben niet bang voor kikkers, maar deze was zo groot dat ik wel even moest slikken. Gelukkig was ik wakker genoeg om te begrijpen dat ik hem snel moest vangen, want één sprong en ik zou hem nooit meer vinden en dat zou tegelijk zijn dood zijn. Ik greep het deksel van een doos, wipte hem erin en haastte me ermee naar de voordeur. Al die tijd blijf hij angstvallig stilzitten. Misschien wel logisch, want gevlogen had hij vast nog nooit. Buiten zette ik hem tussen de planten, waar hij eerst ook stil bleef zitten, tot hij dacht dat ik hem niet meer zag en hij zich snel uit de poten maakte. Toen pas drong het tot me door wat ik gedaan had! Nog nooit had ik een groene kikker in mijn tuin gezien. Altijd waren het wrattige padden of bruine kikkers. En nu zat er zomaar een in mijn slaapkamer en ik wist niets anders te bedenken dan hem zo snel mogelijk buiten te zetten. Eindelijk was mijn sprookjesprins gekomen en ik gooi hem er gewoon uit, terwijl ik hem had moeten kussen, toch? Hoe suf kan je zijn? Ik zit echter wel met een probleem. Durf ik vannacht, als het donker is en ik weer naar het toilet moet, wel op blote voeten en zonder bril door de gang te lopen? Maar misschien is de kikker minder suf dan ik en laat hij zich niet twee keer door zo'n halfaangekleed, slechtziend mens de stuipen op het lijf jagen. Dat hoop ik maar.
14 september 2009
|
