Verward
Als ik een boek aan het schrijven ben,
droom ik daar ook van. Niet dat ik me dat bewust ben, maar het moet haast
wel. Want als ik 's morgens wakker word, zijn de mensen uit mijn boek al
druk in de weer en schuif ik zo snel mogelijk achter de computer om op te
schrijven wat er in mijn hoofd gebeurt. Ik zet altijd eerst nog wel koffie,
maar dan vliegen de woorden eruit. Hoewel die koffie er vanmorgen bijna bij
inschiet was, zó druk is het in mijn hoofd. Best wel logisch, want ik ben
aan het laatste hoofdstuk toe en daarin moeten alle losse draadjes keurig
aan elkaar geknoopt worden en iedere persoon uit mijn boek heeft me wel
iets te vertellen.
Dus ga ik snel zitten schrijven,
schrijven, schrijven. Ik vergeet de hele wereld om me heen en schrijf maar
door. Het is behoorlijk spannend en het loopt fantastisch en ik begin een
heel tevreden gevoel te krijgen, want het boek loopt goed af en de dader
wordt gepakt.
Plotseling verschijnt er een wit busje
in mijn ooghoek en ik kijk op. Mijn hart is even totaal van slag. De
kaasboer. Wat komt die doen? Hij steekt vrolijk zijn hand op en verwacht
natuurlijk dat ik opsta en naar buiten kom om bij zijn rijdende kaaswinkel
een stuk kaas te kopen, zoals ik anders altijd doe. Maar ik blijf verstijfd
zitten. Ik begrijp er even helemaal niets meer van. Verward. Volkomen
verward. Is hij ook op vakantie? Dan dringt het tot me door dat ik thuis
ben en niet op vakantie, zoals in mijn boek, en dat het dinsdag moet zijn,
omdat de kaasboer altijd op dinsdag komt en dat zijn vorige bezoek dus twee
weken geleden was, omdat hij altijd om de twee weken komt. Ik wenk hem en
hij komt naar de voordeur, die ik open in ochtendjas. Zonder ontbijt gehad
te hebben. Compleet van de wereld. Het is half vier!
Hij lacht. Hij vindt het wel mooi dat ik
zo in mijn boek leef, maar ik ben echt de kluts kwijt. Gelukkig weet hij
inmiddels van welke soort kaas ik hou en die komt hij netjes brengen. En ik
zeg: 'Sommige mensen denken dat ik een saai bestaan heb zo achter de
computer de hele dag. Maar dat is echt niet waar. Ik ben de hele dag al op
reis en ik heb zo veel meegemaakt. Hier gebeurt echt van alles.'
Ik betaal en ga weer terug naar mijn
computer. Een half uurtje later is mijn boek af en voel ik eindelijk dat ik
nog steeds niet ontbeten heb. Opgelucht dat het boek er is, loop ik vrolijk
naar de keuken en kom tot de ontdekking dat er in de koelkast nog maar een
heel erg klein stukje kaas ligt. Het wordt tijd dat het dinsdag wordt, denk
ik. Maar in de gang ligt een nieuw stuk kaas en dan weet ik dat het vandaag
dus dinsdag is. Hè, hè, ik ben weer thuis.
31 maart 2008
Terug
|