|
|
Warm Hoewel de temperatuur niet boven de drie graden is gekomen en hoewel ik ongeveer de hele dag buiten ben geweest, heb ik me toch erg warm gevoeld. Dat begon al voordat ik in mijn volgeladen auto stapte door een telefoontje van een voor mij onbekende vrouw. Haar boodschap was kort maar krachtig: 'Ik wil je nu eindelijk eens zeggen hoe prachtig ik al jouw boeken vind. Blijf alsjeblieft schrijven.' Daar word je warm van. En met dat warme gevoel reed ik naar het dorp waar voor het eerst in de geschiedenis een kerstmarkt gehouden werd, waar ik ook voor gevraagd was. Leuk! Ik had er zin in. Ik had van alles bij me. Waxinelichtjes, kerstkleedjes, hulsttakken, pamfletten, een stoel en een grote stapel boeken natuurlijk. Mijn enige probleem was dat de markt buiten was en ik hou niet van kou. Maar de sfeer was warm. Iedereen was vrolijk, zowel de standhouders als de bezoekers. Leuk was ook dat de zon scheen, een verwarmend bijkomend element. Later schenen de lampjes en de kaarsjes en brandden er verschillende vuurkorven, waar je je aan kon warmen. De muziek werd verzorgd door "echte" mensen en kwam dus niet uit schallende luidsprekers maar van accordeonisten en later van de blaaskapel van ons dorp. Niet alleen hartverwarmend, soms ook uitnodigend tot bewegende voeten waardoor die weer opwarmden en met warme voeten voelt alles warmer aan. Het meest echter warmde ik me aan de vele, vele complimenten die ik kreeg. Zo veel mensen die zeiden dat ze genoten van mijn boeken, dat ze ze allemaal gelezen hadden. Zo veel mensen die beslist mijn nieuwste boek (De bekentenis) wilden kopen, omdat ze alle andere boeken ook hadden. Wat doet dat goed! Wat is dat geweldig om te horen. Ik schrijf voor mijn eigen plezier, maar het is heerlijk om te merken dat ik er heel veel anderen ook mee plezier! Oké, de eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat er één vrouw was die fluisterend zei dat ze mijn trilogie gelezen had en die niet mooi vond. 'Hoe kan dat nou?' vroeg ze. 'Iedereen geniet van jouw boeken, maar ik niet.' Ze schaamde zich er bijna voor, leek het. Maar zo is het altijd, toch? Smaken verschillen. En dat mag. Dat moet zelfs. Haar eerlijkheid was eigenlijk ook verwarmend. Natuurlijk had ik een muts op en handschoenen aan, een dikke trui, mijn winterjas en mijn warmste laarzen en natuurlijk voelde ik af en toe de kou mijn lichaam inkruipen en moest ik wel even dicht bij een knappend houtvuurtje gaan staan en was ik erg blij met de hete koffie en later ook nog hete soep die we kregen van de organisatie, maar de meeste warmte kwam voor mijn gevoel toch echt wel van "mijn" lezers, een warmte waar ik me heerlijk aan gekoesterd heb en die later thuis nog in mijn lichaam zat zodat ik daar lekker kon nagenieten. Of eh ... kwam dat door de glaasjes glühwein die de standhouders 's avonds aangeboden kregen?
17 december 2007
|
