Antiek
Financieel gaat het me aardig voor de wind
de laatste tijd. Kon ik laatst al voor een koopje parkeren in Enschede (zie
mijn column Wereldvreemd), afgelopen zaterdag was het in
Heerenveen zelfs gratis!
Een zus van mij had zin om met me te
winkelen en op een terrasje te zitten. Zij reist per trein, ik per auto.
Daarom kozen we voor Heerenveen. Daar kun je naast het station parkeren
en het centrum is niet ver lopen.
Ik haal weleens iemand op van het station
in Heerenveen of breng iemand weg, maar op het terrein voor langer dan
een halfuur parkeren was ik al lang niet meer geweest. Ik wist dan ook
niet dat je daar tegenwoordig voor moest betalen. En ook niet dat dat
met een pasje moest. Ik stopte mijn pinpas in het apparaat bij de
slagboom, het werd bekeken en goed bevonden, want de slagboom ging open.
Heerenveen was heel gezellig. Veel winkels,
tientallen terrasjes, helaas nog veel meer lege stoelen, want de zon
scheen niet. Maar zus en ik vermaakten ons uitstekend en kletsten wat af.
Zo vertelde ik haar ook dat ik straks voor het eerst met mijn pinpas een
parkeerplaats ging betalen.
Vele uren later zwaaide ik de trein uit.
Daarna wandelde ik naar de parkeerplaats, startte de auto, reed naar de
slagboom en stopte mijn pasje in het daarvoor bedoelde apparaat. € 3,
te weinig saldo, stond er. De slagboom bleef dicht. Ik begreep er
niets van. Saldo te weinig? Ik had zeker duizend euro op mijn rekening
staan. Ik probeerde het nog eens, met hetzelfde resultaat. Maar ik wist
inmiddels dat je op de helpknop kunt drukken. Een vriendelijke
mannenstem vroeg me wat er was. Ik legde het uit. Tja, stom van mij
natuurlijk, maar het saldo van mijn chipknip was niet toereikend, want
daar moest ik mee betalen. Niet getreurd, vond hij, naast de slagboom
was een oplaadpunt. Ik begon een beetje angstig te worden, huiverig als
ik ben voor de moderne dingen van deze tijd en echt antiek nog voor wat
betreft alle moderne snufjes en dat zei ik dan ook. De reactie liet niet
lang op zich wachten: 'Voor alles is een eerste keer.' En zo ging ik
voor het allereerst in mijn leven mijn chipknip opladen. Dacht ik.
Ongeschikte pas, neem contact op met uw bank, stond er. Hoe
kwam ik toch weer van die parkeerplaats af? Want de banken waren immers
ook nog eens gesloten? Ondanks de frisse wind, begon het zweet me uit te
breken. Ik weer naar de helpknop. Een andere, maar net zo vriendelijke
man stond mij te woord en de oplossing was heel simpel: ik moest weer
naar de slagboom rijden, nogmaals op help drukken en dan zou de
slagboom opengaan.
En dat was ook zo. Zonder te betalen!
Lief en aardig van die mensen in
Friesland, maar ik vermoed dat het nu toch eindelijk echt tijd wordt dat
ik een serieuze poging ga ondernemen om wél met mijn tijd mee te gaan
...
1 augustus 2011
Terug
|