|
|
Kwaad Dat was ik vanmorgen: kwaad. Op de energiewacht, die mijn cv-ketel in onderhoud heeft. Op de monteurs, die er naar mijn idee een potje van maken. Hoezo? Ruim zes jaar geleden heb ik een nieuwe ketel gekocht. Er zat vijf jaar garantie op. Hij deed het prima. Het water was sneller heet dan eerst (want hij levert ook het kraan- en douchewater) en ik was heel tevreden. Na vijf jaar kreeg ik een brief dat de garantieperiode voorbij was en het onderhoudsabonnement ook. Als ik niet reageerde, kreeg ik vanzelf een ander abonnement. Zulke brieven maken me altijd kwaad. Als je niets doet, zit je er dus aan vast. Dat vind ik niet netjes. Ik wist echter niet waar ik dan een onderhoudsabonnement moest nemen en misschien ben ik ook wel lui. Het was toch goed gegaan al die jaren? Dus ik deed inderdaad niets. Twee maanden later was hij kapot. De cv-ketel deed het niet meer! Ik vraag me nog steeds af of de fabrikant de ketels daarop maakt. Ik had amper de rekening voor het nieuwe onderdeel betaald of hij was alweer kapot. Ik ben de tel kwijt hoe vaak hij dit jaar kapot was, maar er zit inmiddels een nieuwe printplaat in, een ventilator, een expansievat, een paar kleine dingetjes, én alle draadjes zitten vast. Drie weken geleden deed hij het weer niet. Ik heb kwaad opgebeld of ik nu eens een monteur kon krijgen die niet naar de oorzaak hoefde gissen, maar wist wat er aan de hand was. F3 knipperde de thermostaat. Zelf wist ik inmiddels wat dat betekende: fabrikant bellen. En die zegt dan: printplaat of ventilator vervangen. Dus verving de monteur de ventilator die een halfjaar oud was. Volgens zijn kantoor had ik namelijk nog steeds geen nieuwe ventilator gekregen. Maar ik kon met de rekening in de hand bewijzen dat ik die wel had gekregen en betaald ook. Toch kreeg ik een nieuwe ventilator. Het hielp echter niet. Dan maar de printplaat vervangen. Die was een jaar en een week oud. De garantietermijn was verlopen. 171 euro. Leuk! De ketel deed het nu wel. Tot vanmorgen. IJskoud had ik het na een paar uur. Oké, ik had ook geen sokken aan en heet stook ik het hier nooit, maar ijskoud met een ketel die brandde, dat was niet mogelijk. Ik zat me steeds kwader te maken en was blij dat ik de rekening van de nieuwe printplaat nog niet betaald had. Die zou ik niet betalen ook, dacht ik grimmig. Ik had geen zin om op te staan en te kijken of de thermostaat inderdaad weer F3 knipperde. Ik had geen zin weer op te bellen naar de storingsdienst. Dus kreeg ik het kouder en kouder. Uiteindelijk moest ik wel gaan kijken wat er was, wilde ik het nog hersteld hebben vandaag. 15° zei de thermostaat. Hahaha. Had ik met mijn suffe, slaperige kop vanmorgen de thermostaat niet hoger gezet. En was ik dus al die tijd op de verkeerde kwaad geweest.
16 november 2010
|
