|
|
Schitterend Schitterend is een woord dat geen uitleg behoeft. Iedereen gebruikt het weleens. En dan haast altijd in de positieve betekenis van: mooi, prachtig! Een schitterende tuin, een schitterend feest, een schitterend stel mensen. Het kan ook negatief. Als iemand je iets vertelt en je vindt het eigenlijk maar belachelijk, dan kun je zeggen: “Schitterend, hoor!” En je bedoelt het tegenovergestelde. Gisteren zag ik iets dat ik schitterend vond. Er stond zomaar een klein hert (ik denk een ree) voor mijn raam. Ik zat gewoon achter mijn bureau en zag hem of haar vlakbij! Hij/zij liep de tuin in – ik volgde door het huis – en zag hoe het mooie, bruine hert met een wit kontje, in de voortuin aan de struiken snuffelde. Ik was er helemaal beduusd van, keek mijn ogen uit, voelde mijn hart sneller kloppen. Dat was nog eens schitterend! Wat op dit moment in bijna heel Nederland wel een veel gebruikte uitdrukking zal zijn, is: wat een schitterende sneeuw! (Als je er tenminste niet met de auto door hoeft.) In bijna heel Nederland schrijf ik, want uitgerekend waar ik woon - in Noord-Nederland - ligt amper sneeuw, vergeleken bij de tientallen centimeters die elders gevallen zijn. Een dun laagje van misschien twee centimeter, meer ligt hier niet. En toch was het schitterend, maar op een geheel andere manier. Op de enige ware manier! Dat ontdekte ik namelijk vannacht. Ik deed de lampen uit om naar bed te gaan en zag dat het buiten heel licht was. Dat had ik de avond ervoor ook al gezien. Het was volle maan - geweest of bijna, daar heb ik niet op gelet. Het was in elk geval niet bewolkt en de maan kon “mijn” deel van Nederland dus onbelemmerd beschijnen. Omdat hier ook nergens lantaarnpalen of lichten van de buren branden, is het bij mij in de tuin puur natuur en puur genieten. Ik schreef hier ooit al eens iets over. Nu echter viel mijn blik op heel iets anders, wat ik nog nooit eerder gezien had. De sneeuw schitterde! Waar ik ook keek, zag ik kleine kristalletjes in de sneeuw oplichten door het schijnsel van de maan. Kleine tinkelende lichtjes die haast leken te dansen over de sneeuw. Grappig, bedacht ik. Ik vond het niet leuk om zestig te worden. Het klinkt zo oud. Maar zelfs als je zestig bent, kun je nog dingen meemaken die je nog nooit eerder van je leven zag. Wijsheid komt met de jaren, zeggen ze. Nou, dat weet ik nog niet. Maar ervaringen wel! Een ree voor je werkkamerraam. Sneeuw die schittert als kristal. Ik ben benieuwd wat voor ervaringen ik nog meer mee mag maken. Ik hoop dat die ook schitterend zullen zijn, schitterende als de schitterende sneeuw. Zo egoďstisch ben ik echter niet dat ik dat alleen voor mezelf hoop en ik denk dat dit een mooie wens is voor 2011: dat iedereen schitterende dingen mee mag maken! Maar natuurlijk eerst nog fijne kerstdagen gewenst – schitterende kerstdagen, zal ik vandaag maar zeggen.
21 december 2010
|
