|
|
Sportief Voor mij is het schrijven van een column een sport. Een echte uitdaging om een hele gebeurtenis met weinig woorden neer te zetten. En hoe minder woorden, hoe beter de column. Toen ik nog voor dag- en weekbladen schreef, moest ik me altijd aan een bepaald aantal woorden houden. Zij hielden er immers een bepaalde ruimte voor vrij. En daar moest mijn tekst precies in passen. Nu ik columns voor mijn website schrijf, mag ik natuurlijk zelf beslissen hoe lang of hoe kort ze worden, maar nee, dan is voor mij de sport eraf. Van mij moeten ze precies 500 woorden lang zijn. Niet een meer, niet een minder. En dat betekent meestal schaven en schrappen, tot alleen nog het allerbelangrijkste overblijft. Ook het kiezen van een onderwerp is een sport. Mensen vragen vaak: waar haal je de inspiratie toch vandaan? Dan zeg ik altijd: die ligt op straat, het gebeurt voor je neus. En dat is ook zo. Alleen: is alles wat gebeurt ook leuk genoeg voor een ander om te lezen? Is het leuk om te weten dat ik ’s nachts om twaalf uur nog televisie keek en plotseling de stroom uitviel en alles pikkedonker was? Dat ik snel twee kaarsjes aanstak en op de tast de zaklamp ging zoeken, die alleen op zonne-energie werkt. Dat ik niet naar de storingsdienst kon bellen, omdat mijn draadloze telefoon stroom nodig had. Dat ik me niet lekker warm kon douchen voor het slapen gaan, omdat dat ook al zonder stroom niet kan? Is het leuk om te schrijven dat ik van mijn kinderen een papierversnipperaar kreeg en nu mijn halve verleden in smalle reepjes snijd? Is het leuk om te weten dat ik onlangs zestig geworden ben, hoe erg ik ertegen opzag omdat het zo vreselijk oud klinkt, en hoe ik verwonderd in de spiegel keek en het verschil met de dag ervoor niet zag? Of hoe de verkoopster in de kledingwinkel me heel bescheiden een andere blouse aanreikte, waarin mijn dikke buik veel minder zichtbaar zou zijn dan in de blouse die ik op dat moment paste? Of hoe ze me in de schoenenwinkel de deur uitkeken, terwijl ik op mijn gemak van alles uit de rekken trok, omdat ik dacht dat het koopavond was, terwijl het dat niet was en zij dus de winkel wilden sluiten? Of als je iemand iets over de post stuurt en er nooit een reactie op krijgt, wat je eigenlijk flauw vindt, en plotseling na drie weken het pakje weer in je eigen brievenbus vindt, omdat je vergeten was de postcode van de geadresseerde erop te zetten? Er gebeurt echt altijd wel iets om over te schrijven. Inspiratie genoeg! Maar het blijft een sport juist dat uit te kiezen wat voor de lezer ook leuk is. En het blijft ook een sport om dat verhaaltje dan precies binnen het aantal woorden neer te zetten. Lichamelijk sportief ben ik niet. Dat is algemeen bekend. Maar aan deze sporten geef ik me maar wat graag
9 augustus 2010
|
