|
|
Verkeerd Het is de laatste weken weer verschrikkelijk zoals ik word overvallen met mails waar ik niet op zit te wachten. Mijn e-mailadres heeft meegedaan aan een loterij. Meneer Ming heeft een miljoen dollars waar hij geen raad mee weet. De ABN-AMRO verzoekt mij in te loggen, terwijl ik niet eens bij die bank ben (nep dus!). Het Seniorencadeau belooft me via de post een cadeau te sturen. “U bent binnenkort jarig of u bent onlangs jarig geweest.” Tja, zo ken ik er nog wel een paar miljoen. “Wij weten dit omdat u dit zelf hebt aangegeven op onze site.” Nou, echt niet dus! Mijn geboortejaar wil ik nog weleens opgeven, maar mijn geboortedag niet. En mocht die toch ergens op een site staan (zoals bij mijn uitgever Ellessy) dan is-ie uit hun duim gezogen! Ik ben namelijk niet zo’n verjaarderig type en als “iedereen” weet wanneer ik jarig ben, krijg ik het misschien wel heel druk met post en telefoontjes. Nee, ik heb nergens op een site gezet wanneer ik jarig ben en ik vermoed dat dit net zo’n ongewenste mail is als al die andere. Bezoek www. staat er immers indringend. Tot er zojuist, tien dagen nadien, een bestelauto mijn erf oprijdt en de chauffeur me een pak overhandigt. ‘Een Seniorencadeau,’ zegt hij. Pats. Dacht ik net nog te kunnen verhullen hoe oud ik ben, dit cadeau maakt aan alle geheimzinnigheid een eind. Als ik het openmaak, vind ik een kartonnen koffertje bedrukt met stripfiguren. Leuk voor de kleinkinderen, die ik nog niet heb. Maar de begeleidende brief heeft een ander idee: “Leuk om de post van andere senioren in te bewaren.” Er zitten twee puzzelboekjes in en een kleine legpuzzel. Het kwartje valt. Nu ik een senior ben, heb ik tijd genoeg om mij te vervelen en kan ik puzzelen. Er zit een kortingsbon in op een vakantie, want ja, daar heb ik nu natuurlijk ook alle tijd voor. Een dvd over treinreizen, zes smaakjes ontspannende thee, korting op een fietsreparatie, een boekje vol computertips wat natuurlijk echt heel erg handig is als je al een computer met mailbox hebt, en een aanbieding van Seniorenweb om lid te worden en nog meer over de computer te leren. Ten slotte de vraag: “Kent u mensen die zestig geworden zijn en die dit pakket niet ontvingen? Meld ze aan op onze site.” Ik denk: als ik dat kan, waarom zou ik dan nog lid worden van Seniorenweb? En als ik dat doe, krijgt die persoon dan ook de mail met “Wij weten dit omdat u dit zelf hebt aangegeven op onze site.” Het is natuurlijk goed bedoeld, en ik weet nu wat er van een senior verwacht wordt, maar mij bij valt alles in totaal verkeerde aarde. Ze duwen me in een hoekje waar ik nog niet zitten wil. Van vervelen en wekenlang niets te doen hebben is hier geen sprake. Mijn hoofd barst nog van de ideeën voor nieuwe boeken. En dus ga ik nu lekker weer keihard schrijven!
4 september 2010
|
