|
|
Anders Voor mij is al gauw iets "anders". Ik zit immers de meeste tijd achter de computer en maak weinig mee. Natuurlijk hoor en lees ik voldoende, maar toch: dit was anders. En dat vond ik niet alleen. Mensen bleven ervoor staan en maakten foto’s. Je hoorde ze erover praten, lachen, vragen stellen. Het was duidelijk echt anders. Toch had ik dat zelf eerst niet in de gaten. Van die mensen dus. Ik zat alleen maar te genieten. Op zich vind ik het al een feest als ik uit ben met mijn twee kinderen en hun meisjes, dat was al voldoende om blij om te zijn. Maar met een stralende zon op het gezicht, een frisse voorjaarsbries door de haren, glinsterende, kabbelde golfjes om me heen, én twee baltsende futen met wijduitstaande, pronkende nekveren ... Tja, gelukkiger kun je toch niet zijn? Zelfs toen ik doorhad dat we de aandacht trokken, kon dat mijn geweldige gevoel niet tenietdoen. Het was echt zo heerlijk en ontspannen om samen rond een tafel te zitten dobberen. Te genieten van een leuk gesprek en een drankje. Met op de achtergrond een haast geluidloze buitenboordmotor, die ons langzaam maar zeker steeds dichter de stad in dreef. Oké, ik zal het uitleggen. We zaten in een donut! Een varende donut. Een donut is rond met een gat in het midden. En zo zag het bootje er ook uit. Het leuke daarvan was dat wij daardoor in een kring zaten, zodat je echt met elkaar kon praten. In andere boten zit je meestal achter of voor elkaar en zijn gesprekken soms lastig. Hier niet. In het gat in het midden past een barbecue. Je kunt dus ergens je anker uitgooien en dan al dobberend heerlijk smullen. Wij vonden het er net iets te koud voor, maar het kan dus wel. Leuk voor een feestje. Of je krijgt er een groot tafelblad overheen, zodat je laptop erop past en je met een aantal mensen kunt vergaderen in de buitenlucht. Je kunt overal aanleggen. Bij het Groninger Museum, vlak bij het station. In het centrum. Je kunt ook doorvaren naar een of ander meer. Mogelijkheden te over. Hoe ik op die varende donut terechtkwam? Een van mijn zoons heeft een zeer ondernemende vriendin. De donut is sinds kort van haar! En we mochten een proeftochtje maken. Ik heb echt bewondering voor haar! Ze wist er namelijk ook alles van! Hoe hard de donut kon varen, hoeveel pk de motor had, hoe hoog de bruggen zijn, welke bruggen wanneer open kunnen, dat stootkussens stootwillen heten, hoe het met verzekeren zat, waar je wel toestemming voor nodig had en waar niet. Ze had het ding niet zomaar aangeschaft. Nee, ze had zich eerst volledige laten informeren, en op allerlei gebied. Kijk eens op: www.donutevents.nl dan zie je waar ik het over heb. Ja, dit ís reclame, maar je begrijpt dan wel waarom we zoveel bekijks hadden toen we door de grachten van Groningen voeren met die donut. Hij is namelijk echt anders!
20 april 2011
|
